Μπορείς να τρέχεις για το παιδί σου από το πρωί ως το άλλο πρωί χωρίς παύση. Θα έκανες για εκείνο οποιαδήποτε θυσία χωρίς άλλη σκέψη. Όμως έχεις αναρωτηθεί ποτέ αν μιλάς αρκετά και αν όσα λες είναι εκείνα που θα έπρεπε πραγματικά να ακούσει; Δες παρακάτω όλες εκείνες τις «μαγικές» λέξεις και εκφράσεις που πρέπει να λέμε στα παιδιά ακριβώς ως έχουν. Όσο κι αν εκφράζουμε με τις πράξεις μας τα συναισθήματά μας, κάποια πράγματα πρέπει να λέγονται με το σωστό τους όνομα.
Σ’ αγαπώ
Μπορεί να του λες «σ’αγαπώ» με τον τρόπο σου κάθε στιγμή, κάθε δευτερόλεπτο. Πρέπει όμως και να το ακούει. Πρέπει να μπορεί και αυτό με τη σειρά του να το προφέρει και να το προσφέρει. Το μητρικό και κυρίως πατρικό πρότυπο του παρελθόντος δεν περιελάμβανε το «σ’ αγαπώ» στα απαραίτητα. Ήταν λάθος που συνειδητοποίησαν τα παιδιά αυτά όταν με τη σειρά τους ενηλικιώθηκαν και έγιναν γονείς.
Είμαι υπερήφανη για εσένα
Η υπερηφάνεια πρέπει να εκφράζεται και αυτή με τις σωστές λέξεις αλλά όχι αόριστα. Είναι σωστό να λέμε στα παιδιά πολύ συγκεκριμένα τι μας κάνει να νιώθουμε υπερήφανοι για αυτά.
Πέρασες καλά;
Πολύ συχνά φορτώνουμε τα παιδιά με υποχρεώσεις και απαιτούμε από αυτά συνέπεια και καλές επιδόσεις. Δεν πρέπει να παραλείπουμε όμως να τα ρωτάμε και αν περνούν ή πέρασαν καλά κάνοντας κάτι. Με αυτόν τον τρόπο τους επισημαίνουμε ότι μας ενδιαφέρει και η διασκέδασή τους και όχι μόνο το σχολείο ή οι άλλες τους υποχρεώσεις.
Πιστεύω πολύ στις δυνατότητές σου
Τα παιδιά έχουν ανάγκη να τα ενθαρρύνουμε με τον σωστό τρόπο. Οπωσδήποτε πρέπει να τα εφοδιάζουμε με προσόντα αλλά πρέπει και να ενισχύουμε την αυτοπεποίθησή τους. Είναι απαραίτητο να τους λέμε ότι πιστεύουμε σε αυτά και στις δυνατότητές τους. «Μπορείς να τα καταφέρεις», είναι μια άλλη όμοια διατύπωση. Ένα παιδί με πολλά προσόντα και ικανότητες αλλά καθόλου ενθάρρυνση από το σπίτι του, δεν θα καταφέρει να φτάσει πολύ μακριά και να αναδείξει τα ταλέντα του σωστά.
Δεν πειράζει
Όταν δεν τα καταφέρνουν σε κάτι ενώ έχουν προσπαθήσει πολύ, όταν ξέρουμε ότι στο βάθος είναι καλά παιδιά αλλά μια συμπεριφορά τους μας στενοχώρησε, πρέπει να τους λέμε ότι δεν πειράζει. Δεν θέλουμε ενοχικά παιδιά. Πρέπει να αξιολογούμε πότε πρέπει να αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους και πότε είναι αναγκαίο να ακούσουν από εμάς «δεν πειράζει την επόμενη θα τα πας καλύτερα».
