Ξέρετε γιατί τα παιδιά φέρονται χειρότερα όταν η μαμά τους είναι μπροστά;

eleni
-
0
Ξέρετε γιατί τα παιδιά φέρονται χειρότερα όταν η μαμά τους είναι μπροστά;

Έχετε παρατηρήσει οτι τα παιδιά φέρονται πάντα με άσχημο τρόπο όταν είστε μπροστά, ενώ μπροστά στους ξένους είναι αγγελούδια; Η μαμά και Blogger  Kate Baltrotsky από το  KateSurfs.com βρήκε γιατί συμβαίνει αυτό! 

«Ήταν υπέροχα όλη μέρα μαζί μου, αλλά τη στιγμή που σε είδαν, το έχασαν, Κέιτ! Δεν καταλαβαίνω!» λέει ο σύζυγός μου, σε τακτική βάση.

Τις προάλλες διάβασα ένα αστείο άρθρο με τίτλο «Μελέτη: Τα παιδιά φέρονται 800% χειρότερα όταν οι μητέρες τους βρίσκονται στο δωμάτιο» (μια ψεύτικη μελέτη). Ενδιαφέρθηκα όταν διάβασα τον τίτλο και γρήγορα συνειδητοποίησα ότι ήταν ψεύτικο – αφού το διάβασα. Παρά το γεγονός ότι το άρθρο είναι ψεύτικο, η ιδέα είναι ΑΛΗΘΕΙΑ! Τα παιδιά φέρονται 800% χειρότερα όταν βρίσκονται γύρω από τις μητέρες τους. . . και γιατί???

Γιατί ΕΣΥ, μαμά, είσαι ο ασφαλής τους τόπος. ΕΣΥ είσαι ο τόπος στον οποίο μπορούν να έρθουν μαζί με όλα τα προβλήματά τους. Εάν δεν μπορείτε εσείς να τα κάνετε να νιώσουν καλύτερα. . . λοιπόν, ποιος άλλος μπορεί;

ΕΣΥ, αγαπητή μαμά, είναι ένας κάδος σκουπιδιών γεμάτος από δυσάρεστα συναισθήματα.

Εάν ένα παιδί κρατιέται όλη μέρα και προσέχει για να μην δημιουργήσει προβλήματα, τη στιγμή που σε βλέπει ξέρει οτι πλέον μπορεί να είναι ο εαυτός του γιατί ΕΣΥ το αγαπάς ακριβώς όπως είναι.

Αυτό σημαίνει οτι αφήνεται στο τίποτα! . . . στη γκρίνια. . . στο κλάμα. . . στις αταξίες κλπ. Είναι το τελευταίο πράγμα που θέλεις να ασχοληθείς μετά από μια δύσκολη μέρα στη δουλειά. . . αλλά αυτό ακριβώς εμείς, οι μητέρες, παίρνουμε: την απροσδόκητη έκφραση μιας ωμής συναισθηματικής απελευθέρωσης, ένα χαστούκι στο πρόσωπο, μόλις περάσουμε την πόρτα.

Δεν έχετε κακομάθει τα παιδιά σας αν σας χαιρετούν γκρινιάζοντας και ουρλιάζοντας. Ωχ όχι . . . μην επιτρέπετε σε κανέναν να σας το πει αυτό.

Αντίθετα, έχετε δημιουργήσει ένα χώρο αρκετά ασφαλές ώστε το παιδί σας να μπορεί να είναι ο εαυτός του!

Και, παρεμπιπτόντως. . . είναι πραγματικά ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ σημαντικό για τα παιδιά να είναι ο εαυτός τους όσον αφορά τα συναισθήματά τους και τις σωματικές τους λειτουργίες. Όταν μεγαλώνουν, θέλουμε τα παιδιά μας να έχουν πολύ λειτουργική συναισθηματική νοημοσύνη και ευαισθητοποίηση του σώματος τους, σωστά;

Οπότε, συνειδητοποιήστε οτι πρόκειται για ένα θετικό σημάδι!

Μπορεί να σας τρελαίνει αλλά αυτός ο «κακός» χαρακτήρας των παιδιών είναι απλά ο αληθινός τους εαυτός που ΜΟΝΟ με εσάς μπορούν να εκδηλώσουν!

 

babyradio

Τα οφέλη του θηλασμού για τη μητέρα

eleni
-
0
Τα οφέλη του θηλασμού για τη μητέρα

Μια μαμά που θηλάζει, εκτός από τα οφέλη που αποκομίζει το μωρό μέσω του μητρικού γάλακτος, επωφελείται και η ίδια σε διάφορους τομείς.

Διάφορες μελέτες έχουν καταλήξει ότι οι θηλάζουσες μανούλες έχουν συγκριτικά λιγότερες πιθανότητες να προσβληθούν από σοβαρά νοσήματα, συγκριτικά με εκείνες που ταΐζουν τα μωρά τους με γάλα εμπορίου.

Φυσικά ο θηλασμός δεν είναι πανάκεια για την αποφυγή σοβαρών παθήσεων, όπως ο καρκίνος ή η αναιμία, αφού σημαντικό ρόλο παίζει η διατροφή της γυναίκας, αν και κατά πόσο ασκείται και γενικά ο τρόπος ζωής της.

Από εκεί και πέρα, ενισχύεται το συναισθηματικό δέσιμό της με το μωρό και κατά τη διάρκεια του θηλασμού νιώθει μια απίστευτη χαλάρωση.

Δεν πρέπει επίσης να περάσει απαρατήρητο το γεγονός ότι έχει τη δυνατότητα να απαλλαγεί πιο εύκολα από κάποια περιττά κιλά, επειδή ακριβώς καταναλώνει αρκετές θερμίδες για την παραγωγή του μητρικού γάλακτος.

Η ορμόνη ωκυτοκίνη αυξάνεται και κατά τη διάρκεια του θηλασμού, ενθαρρύνοντας τις συσπάσεις της μήτρας, μειώνοντας την αιμορραγία και βοηθώντας την επιστροφή της στο προ εγκυμοσύνης μέγεθός της.

Τέλος, τα πορίσματα αρκετών ερευνών που έχουν δημοσιευθεί κατά καιρούς αναφέρουν ότι οι μητέρες που θηλάζουν έχουν λιγότερες πιθανότητες εμφάνισης επιλόχειας κατάθλιψης.

Πηγή:mother.gr

10 super τροφές για τα παιδιά και την ανάπτυξή τους

eleni
-
0
10 super τροφές για τα παιδιά και την ανάπτυξή τους

Κατά την παιδική ηλικία, η αύξηση του βάρους και του ύψους είναι σχετικά γρήγορη. Συμβαίνουν πολλές αλλαγές, τόσο σωματικές όσο και λειτουργικές, οι οποίες απαιτούν και την αντίστοιχη πρόσληψη θρεπτικών συστατικών, για υγιή και γερά παιδιά!

Επιπλέον, λόγω της ανάπτυξης του παιδιού, η διατροφή παίζει σημαντικό ρόλο για να καλύψει τις καθημερινές ανάγκες του, να αναπληρώσει τις φθορές των κυττάρων και να δημιουργήσει αποθέματα θρεπτικών συστατικών. Ας δούμε το top 10 των τροφών που είναι απαραίτητες για τα παιδιά και δεν πρέπει να λέιπουν από το εβδομαδιαίο διαιτολόγιό τους.

1. Γάλα και γιαούρτι

Τα παιδιά χρειάζονται επαρκή πρόσληψη ασβεστίου για τη δημιουργία γερών οστών και δοντιών. Οι συστάσεις για τα παιδιά είναι 2-3 γαλακτοκομικά την ημέρα, με τη μερίδα να είναι 1φλ. γάλα ή 1 κεσεδάκι γιαούρτι. Προτιμάται η κατανάλωση γαλακτοκομικών χαμηλών σε λιπαρά, για τη μειωμένη πρόσληψη κορεσμένων λιπαρών και χοληστερόλης. Πώς να κάνετε τα παιδιά να τα καταναλώσουν ευχάριστα; Συνοδεύστε το γάλα με παιδικά δημητριακά ολικής άλεσης και το γιαούρτι με κάποιο φρούτο ή λίγο μέλι.

2. Δημητριακά πρωϊνού ολικής άλεσης

Περιέχουν βιταμίνες του συμπλέγματος B, οι οποίες είναι απαραίτητες για την λειτουργία του εγκεφάλου και του νευρικού συστήματος, καθώς και για την παραγωγή ενέργειας από τις τροφές. Απαραίτητη λοιπόν τροφή για καλούς μαθητές! 1-2 μερίδες την ημέρα παρέχουν επαρκή ποσότητα βιταμινών B. Φέρτε το παιδί σας σε επαφή με τα δημητριακά πρωϊνού ολικής άλεσης και αφήστε το να επιλέξει αυτά που του αρέσουν.

3. Πορτοκάλι για βιταμίνη C

Ισχυρό ανοσοποιητικό σημαίνει λιγότερες ιώσεις και φτερνίσματα! Η βιταμίνη C έχει συνδεθεί με το ανοσοποιητικό σύστημα και δικαίως. Ένα πορτοκάλι μπορεί να καλύψει τις καθημερινές ανάγκες των παιδιών σε αυτή τη βιταμίνη και να τα θωρακίσει απέναντι στα κρυολογήματα. Το ίδιο ισχύει και με το φυσικό χυμό πορτοκαλιού, προτιμάται όμως ολόκληρο το φρούτο για να λαμβάνουν τα παιδιά τις φυτικές ίνες του. Ένας έξυπνος τρόπος να φάει το παιδί σας πορτοκάλι, είναι να φτιάξετε ένα πολύχρωμο πιάτο, στο οποίο να περίεχονται εκτός από το πορτοκάλι και άλλα φρούτα που του αρέσουν, ώστε να είναι ελκυστικό και παιχνιδιάρικο στο μάτι του. Άλλωστε, οι συστάσεις για τα φρούτα στα παιδιά είναι 2-4 την ημέρα.

4. Μπανάνα για κάλιο

Πλούσια σε κάλιο, απαραίτητο για όλα τα κύτταρα του σώματος, την καρδιά και τους μύες. Η σύσταση κατανάλωσης είναι και σε αυτή την περίπτωση το 2-4 φρούτα την ημέρα. Είναι βολική για σνακ στο σχολείο, καθώς το παιδί μπορεί να την μεταφέρει εύκολα.

5. Καρότο για αντιοξειδωτικά

Πλούσιο σε βιταμίνη Α, η οποία παρέχει αντιοξειδωτική προστασία στα παιδιά, για την όραση, την καρδιά και το ανοσοποιητικό τους σύστημα. 2 καρότα την ημέρα μπορούν να δώσουν στο παιδί την επάρκεια βιταμίνης Α. Ο συνδυασμός των καρότων με άλλα λαχανικά έντονου χρώματος, όπως οι κόκκινες πιπεριές και οι ντομάτες, δίνουν ακόμη περισσότερα αντιοξειδωτικά. Φροντίστε να έχει το παιδί μία μικρή σαλάτα σε κάθε κύριο γεύμα.

6. Άπαχα κρεατικά (Μοσχάρι, Κοτόπουλο)

Περιέχουν πρωτεΐνες υψηλής βιολογικής αξίας για τη σύνθεση των ιστών, καθώς και σίδηρο, ο οποίος είναι απαραίτητος για το αίμα και τη μεταφορά οξυγόνου στους ιστούς του σώματος, αλλά και για την αποφυγή εμφάνισης αναιμίας. Προτιμήστε το μαγείρεμα στο φούρνο ή την κατσαρόλα και αποφύγετε το τηγάνισμα. Η πρόσληψη κοτόπουλου και κρέατος με βάση τις συστάσεις, μπορεί να κυμανθεί μεταξύ 1- και 3 φορές την εβδομάδα. Πέρα από το κύριο γεύμα, μπορείτε να φτιάξετε ένα μικρό σαντουϊτσάκι για να το πάρει το παιδί στο σχολείο, με λίγο κοτόπουλο και λαχανικά.

7. Λιπαρά Ψάρια (Σολομός, σκουμπρί, τόνος, σαρδέλες)

Απαραίτητα σε εβδομαδιαία βάση στη διατροφή των παιδιών, λόγω της περιεκτικότητάς τους σε ω-3 λιπαρά και βιταμίνη Β12, για ένα ισχυρό νευρικό σύστημα. Συστήνεται η κατανάλωση 2 μερίδων την εβδομάδα, είτε ψητά, είτε βραστά, είτε ακόμη και στο σαντουϊτσάκι του παιδιού, με λαχανικά.

8. Καρύδια για μαγνήσιο

Έχουν αυξημένη περιεκτικότητα σε μαγνήσιο, το οποίο είναι απαραίτητο για τη σύνθεση οστών, δοντιών και τη σύσπαση των μυών, σε συνεργασία με το ασβέστιο. Επιπλέον, περιέχουν βιταμίνη Ε και ω-6 λιπαρά οξέα, για την ενίσχυση του νευρικού συστήματος. Συστήνεται μία χούφτα την ημέρα, μαζί με τα φρούτα ή ως ανεξάρτητο σνακ στο σχολείο. Μπορούν επίσης να μπουν στη σαλάτα του παιδιού.

9. Αβγά

Περιέχουν πρωτεΐνη υψηλής βιολογικής αξίας για την σύνθεση ιστών, αλλά και την ουσία χολίνη, την οποία χρειάζονται τα κύτταρα αλλά και το νευρικό σύστημα των παιδιών. Η κατανάλωση αβγών μπορεί να φτάσει στα παιδιά τα 4 αβγά την εβδομάδα.

10. Φακές για σίδηρο και φυλλικό οξύ

Περιέχουν σίδηρο και φυλλικό οξύ. Ο συνδυασμός τους με κάποια πηγή βιταμίνης C, όπως το πορτοκάλι, η γλυκιά κόκκινη πιπεριά, η ντομάτα, θα αυξήσει την απορρόφηση σιδήρου. Η κατανάλωση φακής και άλλων οσπρίων, συστήνεται 1-2 φορές την εβδομάδα. Στην περίπτωση που το παιδί σας δεν τρώει φακές, μπορείτε να τις ενσωματώσετε στη σαλάτα του!

mommy

Γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση στα βρέφη

eleni
-
0
Γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση στα βρέφη

Η γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση μπορεί να ταλαιπωρήσει πολλά βρέφη και να αγχώσει σοβαρά πολλούς γονείς. Για το καλό της ανάπτυξης του βρέφους, πρέπει να αντιμετωπίζεται εγκαίρως. Η γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση εκδηλώνεται με τις αναγωγές του βρέφους μετά το τάισμά του. Η συχνότητα και άλλα χαρακτηριστικά είναι που προσδιορίζουν αν αυτές είναι φυσιολογικές ή όχι.

Πριν απ’ όλα πρέπει να αναφέρουμε τις συχνές αναγωγές του μωρού μετά το τάισμά του στον παιδίατρο που το παρακολουθεί. Όταν αυτές δεν είναι ανησυχητικές, συνήθως εξαφανίζονται κοντά στον 6ο μήνα της ζωής του βρέφους και δεν μιλάμε για γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση αλλά για φυσιολογικές αναγωγές. Η γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση είναι μια συνήθης πάθηση που εκδηλώνουν πολλά βρέφη. Το 70% των βρεφών που κάνουν αναγωγές τους πρώτους 4 μήνες της ζωής τους, δεν πάσχουν από γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση και ως τον 12o μήνα της ζωής τους έχουν εντελώς ξεπεράσει το πρόβλημα. Όταν υπάρχει σοβαρό πρόβλημα και άρα γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση, τότε το το βρέφος κάνει συχνά αναγωγές πράσινες ή καφέ. Νιώθει δυσφορία και κλαίει συνεχώς. Χάνει βάρος. Είναι νευρικό και με έντονους κοιλιακούς πόνους και είναι χλωμό.

Στην περίπτωση αυτή οι γιατροί συνιστούν αντιόξινα και αντιαναγωγικό γάλα –αν η μητέρα δεν θηλάζει- ή συνδυασμό μητρικού γάλατος με αντιαναγωγικό. Το αντιαναγωγικό γάλα είναι γάλα στο οποίο έχει προστεθεί ένας πηκτικός παράγοντας όπως είναι το αλεύρι από χαρούπι ή το άμυλο καλαμποκιού. Εναλλακτικά οι γιατροί συνιστούν το υποαλλεργικό γάλα –αν το αντιαναγωγικό δεν δουλέψει προς την επιθυμητή κατεύθυνση- προκειμένου να αποκλείσουν το ενδεχόμενο των αναγωγών εξαιτίας αλλερξικών αντιδράσεων του βρέφους.

Αν πάλι το βρέφος δεν συνέλθει, τότε χρειάζεται εξέταση από τον παιδογαστρεντερολόγο. Εκείνος ανάλογα με την κλινική εικόνα του βρέφους θα κρίνει αν χρειάζονται εξετάσεις όπως η μέτρηση του pH στον οισοφάγο, η βαριούχος διάβαση του ανώτερου πεπτικού σωλήνα ή η γαστροσκόπηση.

Πριν πανικοβληθείτε, συμβουλευθείτε τον παιδίατρό σας για το κατά πόσο ταϊζετε σωστά το βρέφος. Έχετε υπόψιν ότι ως τον 4ο μήνα, το μωρό δεν αναπτύσσει το αίσθημα του κορεσμού, με αποτέλεσμα να είναι συνήθως λαίμαργο κάτι που δεν σημαίνει ότι εσείς πρέπει να το ταϊζετε συνεχώς αφού το πεπτικό του σύστημα είναι ακόμη πολύ πολύ ευαίσθητο. Ακόμη, το βρέφος πρέπει να ταΐζεται με διαλλείματα. Όταν θα έχει πιει τη μισή ποσότητα από το γάλα του καλό θα είναι να κάνει ένα διάλειμμα για 5 λεπτά όπου θα το κρατήσετε όρθιο στην αγκαλιά σας μέχρι να ρευτεί. Και φυσικά όταν ολοκληρώσει το γεύμα του δεν πρέπει να το βάλετε αμέσως για ύπνο. Και πάλι όρθιο στην αγκαλιά για 20 λεπτά περίπου μέχρι να χωνέψει καλά το γάλα του.

www.mommy

Σπανάκι: κάτι ήξερε ο Ποπάυ

eleni
-
0
Σπανάκι: κάτι ήξερε ο Ποπάυ

Το σπανάκι θεωρείται ως μία από τις υπερτροφές που απλόχερα μας δίνει η Γη μας. Ένα φλιτζάνι βρασμένο σπανάκι μπορεί να υπερκαλύψει τις ανάγκες του οργανισμού σε βιταμίνη Α, Κ, C, και αρκετές του συμπλέγματος Β. Ακόμη, το σπανάκι είναι πλούσιο σε μαγγάνιο, φυλλικό οξύ, μαγνήσιο και σίδηρο. Υπάρχει μια παρεξήγηση με το σπανάκι… Οι περισσότεροι από εμάς το τρώμε και το δίνουμε στα παιδιά μας για την μεγάλη περιεκτικότητά του σε σίδηρο, όταν στην πραγματικότητα ο σίδηρος αυτός είναι στην λιγότερο απορροφήσιμη από τον ανθρώπινο οργανισμό μορφή του. Για να ενισχύσουμε την απορρόφησή του, πρέπει να το συνοδεύσουμε με τροφές άλλες που θα την υποβοηθήσουν. Λεμόνι, ντομάτα και πιπεριά για παράδειγμα.

Το σπανάκι ωστόσο είναι πολύ γνωστό για την αντικαρκινική του προστασία. Κάποια από τα φλαβονοειδή του σχετίζονται με μειωμένο κίνδυνο εμφάνισης του καρκίνου των ωοθηκών και του οισοφάγου. Το σπανάκι όμως αγαπά και την καρδιά. Οι αντιοξειδωτικές του ιδιότητες είναι σημαντικές και ικανές να προστατεύσουν τον οργανισμό από τα καρδιαγγειακά νοσήματα. Προστάτης ακόμη των οφθαλμών, αφού η λουτεϊνη που βρίσκουμε στο σπανάκι σε συνδυασμό με την μεγάλη περιεκτικότητά του σε βιταμίνη Ε, δρουν κατά του καταρράκτη. Ανεκτίμητο όμως και για την υγεία των οστών, αφού ένα φλιτζάνι φρέσκο σπανάκι καλύπτει το 200% των ημερήσιων αναγκών μας σε βιταμίνη Κ που ενεργοποιεί την οστεοκαλσίνη, πρωτεΐνη που φροντίζει για την εναπόθεση ασβεστίου στα οστά. Το σπανάκι βέβαια διατηρεί μακροπρόθεσμα σε καλή κατάσταση τον εγκέφαλό μας αφού καθυστερεί τον εκφυλισμό των νευρικών κυττάρων του εγκεφάλου.

Το σπανάκι στη διατροφή μας:
Τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότερο συνηθίζουμε να τρώμε το σπανάκι και ωμό. Στην αγορά θα βρείτε φύλλα από baby σπανάκι που είναι ό,τι καλύτερο για τις σαλάτες σας. Εμείς σας δίνουμε τη δική μας πρόταση.

Σαλάτα με σπανάκι, ρόκα, παρμεζάνα και αχλάδι
Τα υλικά που θα χρειαστείτε για 4 άτομα είναι:
200 γρ. σπανάκι baby
100 γρ. ρόκα
50 γρ. παρμεζάνα
1 αχλάδι
μερικά φιστίκια Αιγίνης ανάλατα
1 κουταλιά του γλυκού ελαιόλαδο
μισό λεμόνι
1 κουταλιά της σούπας μέλι
2 κουταλιές της σούπας μουστάρδα
2 κουταλιές της σούπας ξίδι βαλσαμικό

Θα πρέπει να πλύνετε πολύ καλά το σπανάκι και τη ρόκα. Αφήστε τα να στραγγίξουν καλά και ανακατέψτε τα στην σαλατιέρα. Κόψτε το αχλάδι σε πολύ πολύ λεπτές φετούλες και προσθέστε το. Στη συνέχεια κόψτε την παρμεζάνα σε πολύ πολύ λεπτές λωρίδες. Ετοιμάστε τη σος. Αναμείξτε το μέλι, τη μουστάρδα, το βαλσαμικό, το λάδι, το λεμόνι ώστε να γίνουν ένα ενιαίο μείγμα. Περιχύστε τη σαλάτα και στο τέλος προσθέστε τα φιστίκια είτε ολόκληρα είτε ελαφρώς θρυμματισμένα.

Σπανακόρυζο το παρεξηγημένο
Εδώ, θα σας δώσουμε τη δική μας εκδοχή για το σπανακόρυζο. Η αλήθεια είναι ότι τα περισσότερα παιδιά δεν το αγαπούν. Δοκιμάστε να φτιάξετε τη συνταγή μας και δεν θα το μετανιώσετε.

Σπανακόρυζο με ντομάτα, θυμάρι και γιαούρτι
Για 4 άτομα θα χρειαστείτε
1 κιλό σπανάκι
1 κούπα ρύζι γλασέ
1 κούπα χυμό ντομάτας
1 μεγάλο ξερό κρεμμύδι
¼ από ένα ματσάκι άνηθο
2 κλωνάρια φρέσκο θυμάρι
αλάτι-πιπέρι
1 λεμόνι
γιαούρτι στραγγιστό
ελαιόλαδο

Πλένετε καλά το σπανάκι και το αφήνετε να στραγγίξει. Στη συνέχεια τσιγαρίζετε στο ελαιόλαδο το κρεμμύδι είτε πολτοποιημένο στο μπλέντερ, είτε κομμένο σε πολύ μικρά κομματάκια. Μόλις πάρει χρώμα, προσθέτετε το σπανάκι και το τσιγαρίζετε και αυτό καλά. Στη συνέχεια προσθέτετε ψιλοκομμένο τον άνηθο και το ένα κλωνάρι του θυμαριού. Αφήνετε να πάρουν μια βράση και στη συνέχεια προσθέτετε τη ντομάτα, το αλάτι και το πιπέρι. Περίπου 15 λεπτά μετά, ανάλογα με το πόσο τρυφερό ήταν το σπανάκι σας, θα προσθέσετε το ρύζι. Αν δεν έχει βγάλει αρκετά νερά το φαγητό σας, θα πρέπει να προσθέσετε δύο κούπες βραστό νερό πριν ρίξετε το ρύζι. Στην περίπτωση αυτή θα αυξήσετε τη δόση του αλατιού.

Μόλις είναι έτοιμο το φαγητό, το αποσύρετε από τη φωτιά και περιμένετε λίγο να κρυώσει. Θα το σερβίρετε χλιαρό και όχι καυτό. Στο πλάι κάθε πιάτου θα βάλετε μια κουταλιά στραγγιστό γιαούρτι, πάνω από το σπανακόρυζο λίγες σταγόνες λεμόνι και μερικά φυλλαράκια από το φρέσκο θυμάρι που κρατήσατε.

www.mommy.gr

Πώς να καλλιεργήσεις την υπομονή στο παιδί σου

eleni
-
0
Πώς να καλλιεργήσεις την υπομονή στο παιδί σου

Η Σάντυ Κουτσοσταμάτη σου αναλύει πώς να ενισχύσεις την υπομονή του παιδιού σου.

Προχθές, είχαμε να ετοιμαστούμε για να πάμε σε ένα κάλεσμα. Ήταν περίπου 16:00 και το κάλεσμα ήταν στις 17:30. Πάντα έχω στο μυαλό μου να αφήνω περισσότερο χρόνο για την ετοιμασία, ώστε να μην πιέζω τα παιδιά, αλλά και για να μην αγχώνομαι κι εγώ. Με έναν όμως μαγικό τρόπο, καταλήγω να αγχώνομαι και συνήθως ο χρόνος να μη φτάνει…

Η Ιωάννα, πεντέμισι πλέον ετών, ενώ θα είμαστε στην πόρτα, μπορεί να θυμηθεί ότι θέλει να πάρει την τσάντα της, την οποία θέλει να γεμίσει με συγκεκριμένα παιχνίδια και φυσικά θα χρειαστεί να ψάξει για αρκετή ώρα. Η μικρή μπορεί να έχει κουραστεί και να λέει «όχι» σε όλα. «Δεν θέλω σκουφάκι», «δεν θέλω μπουφάν», «Μόνη μου θα βάλω τα παπούτσια», «όχι εκείνα, τα άλλα».

Μόλις μπήκαμε στο αυτοκίνητο, αναρωτήθηκα μήπως περιμένω πολλά τελικά από τα παιδιά.

Αυτό που επίσης παρατηρείται, είναι η βιασύνη, όχι μόνο στο να ακολουθήσουν τα παιδιά τους ενήλικους ρυθμούς, αλλά να ικανοποιούμε άμεσα τις ανάγκες των παιδιών.Κάποιες φορές, μπορεί να δίνουμε στο παιδί αυτό που προβλέπουμε ότι θα χρειαστεί, προτού καν το ζητήσει.

Όποιοι κι αν είναι οι λόγοι ανυπομονησίας των παιδιών, εμείς μπορούμε να ενισχύσουμε την υπομονή τους με τους παρακάτω τρόπους:

1. Δείξε υπομονή με τα παιδιά

Προσπαθήστε, όσο μπορείτε, να μπείτε στον κόσμο των παιδιών και να μην τα βιάζεται να πάνε από εδώ και από εκεί. Τα παιδιά θέλουν να εξερευνήσουν και ανακαλύψουν τον κόσμο με τον δικό τους ρυθμό. Στην ανάγκη, βάλτε ένα ξυπνητήρι, ή μια αφύπνιση που θα ειδοποιεί ότι θα περάσετε στην επόμενη δραστηριότητα. Αν κάνετε υπομονή μαζί τους, θα κάνουν κι εκείνα μαζί σας.

2. Εξάσκησε την υπομονή του

Όταν είστε κάπου και χρειάζεται να περιμένετε, προσπαθήστε να…

προσπαθήστε να μην σας βλέπει να δυσανασχετείτε. Παίξετε με το παιδί κάποιο παιχνίδι που θα το απασχολήσει και θα το κρατήσει στο σημείο που χρειάζεται να περιμένετε (πχ σε μια ουρά ή στο αυτοκίνητο στην κίνηση). Παρατηρείστε κάτι γύρω σας και βάλτε το παιδί να το μαντέψει ή παρατηρείστε τα κόκκινα ή πράσινα αντικείμενα γύρω σας.

3.Μειώστε τις οθόνες
Κρατήστε το παιδί μακριά από τα ηλεκτρονικά και οργανώστε μικρές δραστηριότητες που μπορείτε να κάνετε μαζί. Φτιάξτε ένα κολάζ ή μια κατασκευή.

4.Φυτέψτε κάτι μαζί
Το παιδί μαθαίνει να περιμένει να μεγαλώσει αυτό που φύτεψε και γνωρίζει την έννοια της υπομονής.

www.missbloom.gr

Το παιδί δεν χρωστάει σε κανέναν αγκαλιά. Ούτε καν στις γιορτές

eleni
-
0
Το παιδί δεν χρωστάει σε κανέναν αγκαλιά. Ούτε καν στις γιορτές

Μην αναγκάζετε τα παιδιά σας να αγκαλιάζουν συγγενείς – Προειδοποιήσεις στους γονείς για τα Χριστούγεννα.

«Μόλις έφτασε ο θείος, πήγαινε να τον κάνεις μια μεγάλη αγκαλιά» ή
«Η θεία σου έδωσε αυτό το ωραίο παιχνίδι, πήγαινε να της δώσεις ένα φιλί».

Αν έχετε πει ποτέ έτσι στο παιδί σας επειδή φοβάστε πως μπορεί να μην δείξει την «απαιτούμενη» τρυφερότητα από μόνο του, τότε καιρός να το ξανασκεφτείτε και να αναθεωρήσετε», προειδοποιεί τους γονείς η οργάνωση Girl Scouts ώστε να πάψουν να αναγκάζουν τα παιδιά τους να αγκαλιάζουν συγγενείς.

Σε πρόσφατο άρθρο με τίτλο «Θυμηθείτε: Δεν χρωστάει σε κανέναν αγκαλιά. Ούτε καν στις γιορτές»,

η οργάνωση προσπαθεί ν’αποθαρρύνει τους απανταχού γονείς απ’το ν’αναγκάζουν τα παιδιά τους, κυρίως τις κόρες τους, ν’αγκαλιάζουν συγγενείς στις γιορτές. Και γενικά σ’οποιαδήποτε οικογενειακή συνάθροιση.

«Η κόρη σας ενδέχεται να δημιουργήσει λάθος αντίληψη για την συναίνεση και την φυσική επαφή», επισημαίνεται στο άρθρο.

«Σκεφτείτε το έτσι. Λέγοντας στο παιδί σας πως χρωστάει σε κάποιον μια αγκαλιά είτε επειδή απλώς δεν έχει δει αυτό το άτομο για καιρό είτε επειδή του έκανε κάποιο δώρο, μπορεί να το κάνει να αναρωτηθεί αν πάντα θα «χρωστά» οποιουδήποτε είδους τρυφερότητα όταν μελλοντικά την κερνούν ένα δείπνο ή κάνουν οτιδήποτε άλλο φαινομενικά καλό για εκείνη», συνεχίζει η οργάνωση.

Η Dr. Andrea Bastiani Archibald, ψυχολόγος και σύμβουλος γονέων, εξηγεί τι αντίκτυπο μπορεί να’χει το να λέμε στα παιδιά ν’αγκαλιάσουν ή να φιλήσουν κάποιον συγγενή:
– Η έννοια της συναίνεσης μπορεί να φαίνεται κάτι που αφορά μόνο τους ενήλικες και όχι τα παιδιά. Ωστόσο, ειδικά τα κορίτσια, πρέπει να μάθουν από μικρή ηλικία να βάζουν όρια σχετικά με το σώμα τους και να διεκδικούν τον σεβασμό αυτών σ’όλη τους τη ζωή. Όλο αυτό μπορεί να επηρεάσει την εικόνα που έχει για τον εαυτό της και το σώμα της ενόσω μεγαλώνει.

Το Girl Scouts προτείνει μερικές εναλλακτικές αντί για τις αγκαλιές και τα φιλιά. Ένα high-five (κόλλα πέντε), ένα νεύμα ή απλώς ένα γεια είναι αρκετά.
– Η εκδήλωση τρυφερότητας θα πρέπει πάντα να βρίσκεται στη διακριτική ευχέρεια του παιδιού, τονίζει η οργάνωση.

Πως βιώνουν οι μητέρες τις νέες μεθόδους διαπαιδαγώγησης

eleni
-
0
Πως βιώνουν οι μητέρες τις νέες μεθόδους διαπαιδαγώγησης

Καθημερινά, βλέπω κάποιες μητέρες ή διαβάζω μέσα στις ομάδες πόσο δύσκολα βιώνουν την μητρότητα. Ένας ρόλος που θα μας γέμιζε χαρά και ευτυχία, μας γεμίζει ενοχικά συναισθήματα, θυμό, θλίψη. Έλλειψη χρόνου για τον εαυτό μας, αγώνα δρόμου, για να τα προλάβουμε όλα. Να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας με τρόπους που δεν μας μεγάλωσαν εμάς. Να μάθουμε νέες ορολογίες που ακούμε για πρώτη φορά, μεθόδους διαπαιδαγώγησης που δεν είχαμε τις γνώσεις να εφαρμόσουμε.

Ξενύχτια για να θηλάσουμε μέχρι το παιδί να σταματήσει μόνο του τον θηλασμό, κλάμα γιατί οι ρόγες πονούσαν από τα δαγκώματα του, αλλά εμείς εκεί πεισματικά να προσφέρουμε το στήθος μας, για να μην έχουμε τύψεις. Αν κάποιες μητέρες θήλασαν τα παιδιά τους μέχρι τα 5 τους χρόνια, καλά έκαναν και τα θήλασαν. Θα ήταν καλύτερα να θηλάσουμε για όσο διάστημα θα το θέλαμε και θα το ευχαριστιόμασταν και τα δύο μέλη. Ο θηλασμός είναι χαρά, δόσιμο, επικοινωνία. Παύει, όμως, να’ναι όλ’αυτά, αν πονάμε, αν θυμώνουμε, αν σφίγγουμε τα δόντια, για να τα καταφέρουμε. Αν μετά ξεσπάμε και κλαίμε.

Πολύ φοβάμαι ότι χάλασαν σχέσεις ζευγαριών όταν δεν είμαστε όλοι έτοιμοι να κοιμόμαστε με τα παιδιά μας στο ίδιο κρεβάτι, ούτε τα δωμάτια είναι άδεια από έπιπλα για να ρίξουμε κάτω ένα μεγάλο στρώμα ώστε να χωρέσουμε οι γονείς με τα 2-3 παιδιά. Έτσι η μητέρα κοιμάται με τα παιδιά και ο πατέρας δεν χωράει και φεύγει σε άλλο δωμάτιο. Αυτό όμως δεν το γνώριζαν οι γονείς ούτε το είδαν να συμβαίνει στους δικούς τους γονείς, ούτε στους φίλους τους και έτσι έχουν να διαχειριστούν το νέο τρόπο συγκοίμησης με τα παιδιά τους, αλλά και τους φίλους να τους μιλούν, για τη σχέση τους που θα περάσει κρίση.

Είναι πολύ σημαντικό να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας με ενσυναίσθηση και θετικές μεθόδους διαπαιδαγώγησης.

Είναι πολύ σημαντικό να υπάρχει συναισθηματικός δεσμός μεταξύ των γονιών με τα παιδιά τους. Είναι πολύ σημαντικό να καλύπτουμε τις βασικές και συναισθηματικές ανάγκες των παιδιών μας και να μην τα μεγαλώσουμε παιδοκεντρικά.

Θα’λεγα ότι όλ’αυτά θα’ναι καλό να μας βγαίνουν αβίαστα και να μην έχουμε το άγχος ν’ακολουθούμε οδηγίες και κανόνες που διαβάσαμε ως τις σύγχρονες κι επιστημονικά τεκμηριωμένες μεθόδους διαπαιδαγώγησης.

Το τονίζω αυτό. Γιατί αν προσπαθούμε να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας με το μάνιουαλ στο χέρι γρήγορα θα απογοητευτούμε και θα τα παρατήσουμε. Πολύ φοβάμαι ότι αν μας κυριεύσει το άγχος, θα έχει αντίθετα αποτελέσματα απ’ ότι επιθυμούμε να έχει η θετική διαπαιδαγώγηση. Θα κουραστούμε. Θα θυμώσουμε και το άγχος θα το μεταδώσουμε και στα παιδιά μας. Με αποτέλεσμα να έχουν εκνευρισμό, ανασφάλεια και θα αντιδράσουν με επιθετικότητα.

Το καλύτερο θα’ναι να χαλαρώσουμε και να’μαστε ήρεμες και με χαμόγελο για να μπορέσουμε με κατανόηση κι αγάπη να μεγαλώσουμε χαρούμενα κι ελεύθερα παιδιά. Η ενσυναίσθηση που ακούμε συχνά, δεν είναι μέθοδος διαπαιδαγώγησης, αλλά ικανότηταπου θα’ναι καλό να’χουμε όλοι οι γονείς για να κατανοούμε τα συναισθήματα των παιδιών μας και να μπαίνουμε στη θέση τους.

Τότε θα’ταν πιο απλά να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας, αν, απλά, μπαίναμε στη θέση τους και δεν ασκούσαμε κανενός είδους εξουσίας.

 

www.themamagers.gr

Όταν το παιδί μου με «ικέτευε» με τον τρόπο του να του βάλω όρια – κι ευτυχώς το κατάλαβα

eleni
-
0
Όταν το παιδί μου με «ικέτευε» με τον τρόπο του να του βάλω όρια – κι ευτυχώς το κατάλαβα

Είμαι μια μάνα από αυτές που αποκαλείς «φιλελεύθερες». Ή μάλλον ήμουν. Είχα μπερδέψει το «έχω εμπιστοσύνη στο παιδί μου», με το δεν «βάζω όρια» κι έτσι δεν έβαζα. Ή έβαζα τα υποτυπώδη.

Η κόρη μου έγινε 13 ετών και «μεταμορφώθηκε» σε ένα παιδί που δεν άκουγε σε τίποτα, που ήθελε συνέχεια να βρίσκεται έξω, που οι παρέες της άρχισαν να μην μου αρέσουν. Μου έλεγε ότι θα ήταν εκεί, και μετά ήταν αλλού, είχε δοκιμάσει το κάπνισμα, ήταν νευρική, αντιμιλούσε. Όλα θα μπορούσαν να δικαιολογηθούν με τη μαγική φράση «περνάει εφηβεία», ωστόσο οι συμπεριφορές της και η συναισθηματική της αστάθεια ήταν τόσο μεγάλη, που θα έπρεπε να καταλάβω ότι κάτι άλλο δεν πάει καλά, ή πιο σωστά, κάτι δεν είχα κάνει καλά μέχρι τώρα.

Το περίεργο ήταν ότι η μικρή μετά από κάθε «λάθος», ή «ψέμα» της, μου ξεφούρνιζε την αλήθεια χωρίς να της το έχω ζητήσει. Για παράδειγμα μου έλεγε μόνη της «ξέρεις, τελικά δεν ήμουν στο σπίτι της φίλης μου της τάδε όπως σου είχα πει, αλλά στο παρκάκι». «Ξέρεις σου είπα ψέμματα ότι γράψαμε μαθηματικά σήμερα, για να ακυρώσουμε το σημερινό φροντιστήριο και να χαζέψω». «Στο έκρυβα τόσο καιρό, αλλά πήγα κρυφά κι έκανα τρύπα στη μύτη μου για να δω πως είναι κι αυτό το σκουλαρικάκι δεν είναι ψεύτικο όπως σου είχα πει».

Κάθε φορά ταραζόμουν, κάναμε καυγάδες και μετά σκεφτόμουν ότι το θέμα δεν ήταν να ταράζομαι κάθε φορά που μου λέει τι έκανε, αλλά να προλάβω όλα αυτά που συνέβαιναν. Αναρωτιόμουν επίσης, αφού εγώ κοιμόμουν τον ύπνο του δικαίου, γιατί ερχόταν και μου έλεγε τι έκανε και τι δεν έκανε κατόπιν εορτής. Ήταν κρίση ειλικρίνειας; Ήταν ενοχές; Κυρίως το απέδιδα στις ενοχές (της) αλλά και αυτή η απάντηση δεν με κάλυπτε.

Αποφάσισα να επισκεφτώ μια παιδοψυχολόγο για να πάρω κάποιες απαντήσεις, να βοηθηθώ γιατί συνειδηοποίησα ότι το πρόβλημα δεν το είχε το παιδί μου αλλά εγώ. Πράγματι ξεκίνησα τις συνεδρίες με αυτή την γυναίκα που πραγματικά με βοήθησε πολύ, και σκοπεύω να σας διηγηθώ στο μέλλον πολλά από αυτά που έμαθα.

Όταν της είπα ότι μου έχει κάνει εντύπωση ότι η μικρή μετά από κάθε «αστασθαλία» έρχεται και μου ξεφουρνίζει όλα όσα κάνει χωρίς να τη ρωτήσω, γιατί πολύ απλά δεν έχω πάρει χαμπάρι, η ψυχολόγος μου είπε: Το παιδί σας κραυγάζει για όρια και δεν το ακούτε. Η μικρή έρχεται και σας λέει όλα όσα κάνει για να την σταματήσετε να τα κάνει». Πρέπει να έμεινα στήλη άλατος διότι δεν είχα σκεφτεί ποτέ αυτή την εκδοχή.

Τα παιδιά έχουν ανάγκη από όρια μου, είπε η Ψυχολόγος.

Κι εσείς δεν τα βάζετε. Να ξέρετε, μου είπε, ότι το όριο είναι αγάπη, είναι φροντίδα κι όταν δεν το θέτετε, το παιδί σας νιώθει αφρόντιστο, παραμελημένο και γι’ αυτό με τον τρόπο αυτό, ουρλιάζει: «Βάλε μου όρια». Το όριο δεν είναι χωρισμός, όπως ίσως πιστεύετε. Είναι ένωση με το παιδί σας, είναι ένα σημείο επαφής που το προστατεύει και το να θέτετε όρια στο παιδί σας σημαίνει ότι το προσέχετε και το σέβεστε.

Ακόμα κι αν η μικρή «δείξει» ότι δεν θέλει όρια, ή αντιδράσει σε αυτά, τα ζητά απεγνωσμένα. Δεν έχετε δώσει στο παιδί σας να καταλάβει τι επιτρέπεται και τι όχι. Ωστόσο, μόνο του ξέρει. Ξέρει πολύ καλά τι του επιτρέπεται και τι όχι, ξέρει πάρα πολύ καλά ότι έχει «παραβιάσει» έναν κανόνα, που όμως δεν του έχετε βάλει, ενώ θα έπρεπε. Και σας λέει ευθαρσώς «βάλε μου τον κανόνα». Προστάτευσέ με από τον εαυτό μου.

Οι υπόλοιπες συνεδρίες που ακολούθησαν ήταν ένα μάθημα για το πώς βάζουμε όρια.

Στη συνέχεια ακολούθησαν συνεδρίες και με τη μικρή, όπου, μαζί πια, σε πλήρη συνεννόηση, θεσπίσαμε κάποιους κανόνες για:
Ωράρια, εξόδους, διαβάσματα, τι πρέπει και τι δεν πρέπει και τα οποία έπρεπε εγώ να τηρώ.
Διότι η σταθερότητα του γονιού είναι το κλειδί της «επιτυχίας» σε όλη αυτή την ιστορία.

«Μην βάλετε κανόνες που δεν μπορείτε να τηρήσετε» μου είπε η ψυχολόγος. Βάλτε κάτι μικρό από το οποίο ως μητέρα δεν θα παρεκκλίνετε στο παραμικρό. Και σιγά σιγά, προχωράτε σε κάτι «μεγαλύτερο» αν το κρίνετε απαραίτητο. Επίσης να συννενοείστε με το παιδί στη θέσπιση κανόνων. Είναι πια στην προεφηβεία και είναι καλό να νιώθει ότι έχει λόγο σε όλο αυτό.

Κάπως έτσι άλλαξα τη ζωή μου και τη σχέση μου με την κόρη μου. Και ευτυχώς «πρόλαβα». Σίγουρα δεν είναι κάθε μέρα ρόδινη, άλλωστε μιλάμε για προεφηβεία. Αλλά τόσο εγώ όσο και το παιδί, νιώσαμε ότι μπήκαμε σε μια σειρά. Πλέον συζητάμε για τα γεγονότα πριν συμβούν κι όχι κατόπιν εορτής. Και η μικρή βλέπω ότι έχει αρχίσει να βρίσκει σιγά-σιγά την ισορροπία της. Απλώς έπρεπε να την βρω εγώ πρώτα. Γιατί, τώρα πια το βλέπω καθαρά, τα λάθη ξεκινούν από τους γονείς και όχι από τα παιδιά.

www.themamagers.gr

Γιατί η μέθοδος με το «καρεκλάκι της σκέψης» δεν είναι ό,τι καλύτερο τελικά

eleni
-
0
Γιατί η μέθοδος με το «καρεκλάκι της σκέψης» δεν είναι ό,τι καλύτερο τελικά

Tι σημαίνει στην πραγματικότητα το “καρεκλάκι της σκέψης”.

Αν και ζούμε σε μια εποχή που οι ιδέες, τα πιστεύω, η επιστήμες, προχωρούν μπροστά κι εξελίσσονται, υπάρχουν κάποιοι τομείς στους οποίους παρατηρείται μια στασιμότητα. Ένας από αυτούς δυστυχώς φαίνεται πως είναι ορισμένες πρακτικές που χρησιμοποιούνται για τη διαχείριση της παιδικής συμπεριφοράς. Το “καρεκλάκι της σκέψης” ή όπως αλλιώς θέλει να το ονομάσει κάποιος, είναι μια από αυτές.

Οι συνήθεις λόγοι που παραθέτουν όσοι χρησιμοποιούν αυτή τη μέθοδο, είναι το ότι έτσι δίνεται στο παιδί η ευκαιρία να σκεφτεί τι έκανε και/ή να ηρεμήσει. Με τις γνώσεις όμως που έχουμε όσον αναφορά την ανθρώπινη γνωσιακή ανάπτυξη, είναι τουλάχιστον περίεργο το να πιστεύει κάποιος πως ένα νήπιο έχει ικανότητα ανατροφοδότησης (feedback). Τέτοιες πολύπλοκες νοητικές διεργασίες που αποτελούν τη Θεωρία του Νου (Theory of Mind), είναι αποτέλεσμα μιας ευρύτερης γνωστικής ικανότητας του ανθρώπινου μυαλού, να καταγράφει και να αναπαριστά τον τρόπο λειτουργίας του. Ο ανθρώπινος εγκέφαλος, φτάνει να μπορεί να κατανοήσει ότι οι άλλοι σκέφτονται με τρόπο διαφορετικό από τον ίδιο, έχουν διαφορετικές επιθυμίες και προθέσεις, γύρω στα τέσσερα έτη. Παράλληλα αναπτύσσεται και η ενσυναίσθηση (empathy), γιατί και σε αυτή τη λειτουργία, ο άνθρωπος πρέπει να κατανοήσει τα συναισθήματα κάποιου άλλου. Είναι λοιπόν τουλάχιστον παράλογο να περιμένουμε από ένα μικρότερο παιδί να πραγματοποιήσει κάποια εγκεφαλική λειτουργία, την οποία δεν έχει ακόμη οργανικά κατακτήσει.

Ας αναφερθούμε όμως και στους λόγους που δεν σχετίζονται με την ηλικία του παιδιού και καθιστούν την πρακτική αυτή αναποτελεσματική.

Ο στόχος κάθε γονιού και παιδαγωγού θα πρέπει να είναι όχι μόνο να καταστείλει μια συγκεκριμένη συμπεριφορά τη στιγμή που εξωτερικεύεται, αλλά και να αποφευχθεί η επανάληψή της στο μέλλον. Ο τρόπος για να γίνει αυτό, είναι το παιδί να καταλάβει τι είναι σωστό και τι όχι, να αναπτύξει δηλαδή μια εσωτερικευμένη αίσθηση ηθικής. Να πράττει το σωστό όχι από φόβο, αλλά γιατί κατανοεί πως είναι το σωστό και το επιλέγει συνειδητά. Είναι άδικο να δείχνουμε τόση έλλειψη εμπιστοσύνης στα παιδιά, ώστε να μην πιστεύουμε πως μπορούν να λειτουργούν με τέτοιο τρόπο. Άλλωστε, αν κάποιος έχει μια συγκεκριμένη συμπεριφορά επειδή φοβάται την όποια τιμωρία, όταν ο τιμωρός δεν είναι παρόν, δεν θα υπάρχει τίποτε να τον σταματήσει. Αν θέλουμε το παιδί μας να υιοθετήσει μια συγκεκριμένη συμπεριφορά, ο πιο αποτελεσματικός τρόπος είναι να το συζητήσουμε μαζί του. Να του εξηγήσουμε γιατί το πιστεύουμε και να ακούσουμε τι έχει εκείνο να μας πει.

Χρησιμοποιώντας λοιπόν μια τέτοιου τύπου “καρέκλα”, εκτός από το ότι το παιδί δεν κατανοεί σε βάθος τι είναι σωστό και τι λάθος, δεν του μαθαίνουμε πως να επικοινωνεί με αποτελεσματικό τρόπο. Αντί να συζητήσουμε μαζί του όταν προκύπτει κάποιο πρόβλημα, του λέμε “πήγαινε εκεί μόνος σου να σκεφτείς τι έκανες”. Πόσο λειτουργικός μπορεί να αποβεί για το παιδί ένας τέτοιος τρόπος επικοινωνίας, τόσο στις μετέπειτα σχέσεις του, όσο και την ίδια τη σχέση του με εκείνον που τον απομονώνει; Δυστυχώς ένας γονιός δεν έχει νόημα να αρχίσει να συζητάει με το παιδί του όταν εκείνο είναι στην εφηβεία, όταν δηλαδή εκείνος θέλει να επικοινωνεί το παιδί μαζί του. Μπορεί να είναι πιο γρήγορο και για κάποιους πιο εύκολο, το να στείλεις ένα παιδί στη γωνία, από το να αφιερώσεις χρόνο και ενέργεια για να του διδάξεις κάτι. Η εποικοδομητική όμως επικοινωνία, όπως και οι ασφαλείς σχέσεις, είναι κάτι που χτίζεται μέσα στο χρόνο.

Τέλος, ο ενήλικας που επιλέγει να χρησιμοποιήσει τέτοιες μεθόδους πειθαρχίας, θα έπρεπε να αναλογιστεί το κατά πόσο ο στόχος του είναι να διδάξει κάτι στο παιδί ή απλά να επιδείξει τη δύναμη και την εξουσία που ο ίδιος έχει. Δεν θα πρέπει όμως να ξεχνάει πως ο σεβασμός είναι κάτι που κερδίζεται και όχι επιβάλλεται, γιατί τότε πάλι οι πράξεις του παιδιού θα εξαρτώνται από το αν εκείνος είναι μπροστά ή όχι. Επίσης, καμία ασφαλής σχέση δε βασίζεται στο φόβο.

Αυτοί είναι κάποιοι από τους πιο σημαντικούς λόγους γιατί η πρακτική με το “καρεκλάκι της σκέψης” δε μπορεί να έχει τα αποτελέσματα που επιθυμεί ο ενήλικας που την επιβάλλει. Ακόμη κι αν νομίζει πως έχει πετύχει να αλλάξει μια συμπεριφορά του παιδιού, αυτό συμβαίνει επιφανειακά και βραχυπρόθεσμα. Δεν έχει πετύχει να αλλάξει αυτό που πιστεύει το παιδί για την πράξη του, απλά του έχει στερήσει την ευκαιρία να κατανοήσει τι είναι σωστό και τι λάθος, του έχει δείξει ένα δυσλειτουργικό τρόπο επικοινωνίας, τον έχει κάνει να αισθανθεί μειονεκτικά.

Για όλους αυτούς τους λόγους, την ώρα που ένα παιδί κάθεται στην καρέκλα απομονωμένο, το πιο πιθανό είναι να σκέφτεται είτε κάτι τελείως άσχετο, είτε πως να μην το πιάσουν την επόμενη φορά που θα το επαναλάβει!

www.themamagers.gr

Τα νεογέννητα καταλαβαίνουν τα πάντα – γι’ αυτό να τους μιλάτε

eleni
-
0
Τα νεογέννητα καταλαβαίνουν τα πάντα – γι’ αυτό να τους μιλάτε

Όταν μιλάμε τρυφερά πάνω από την κούνια τους, τα νεογέννητα αντιλαμβάνονται πολλά περισσότερα από όσα νομίζουμε.

Μια Γαλλίδα ψυχαναλύτρια αναλύει τί πρέπει να λέμε στα νεογέννητα.

Ο συγγραφέας του «Μικρού Πρίγκιπα», Αντουάν ντε Σεν-Εξιπερί, γράφει στο πρώτο κεφάλαιο του βιβλίου: «Οι μεγάλοι δεν καταλαβαίνουν τίποτε από μόνοι τους. Είναι κουραστικό για τα παιδιά να προσπαθούν διαρκώς να τους εξηγούν τα πράγματα». Ίσως εδώ κρύβεται μια μεγάλη αλήθεια, αφού η κορυφαία Γαλλίδα ψυχαναλύτρια και παιδοψυχολόγος Mιριάμ Σεζέ, συγγραφέας του οδηγού Talking to Babies: Psychoanalysis on a Maternity Ward (Mιλώντας στα μωρά: ψυχανάλυση στο θάλαμο του μαιευτηρίου, εκδ. Beacon Press), αναλύει όχι απλώς τη σημασία της λεκτικής επικοινωνίας με τα νεογέννητα, αλλά και τι ακριβώς πρέπει να τους λέμε… Γιατί μπορεί να είναι μικρά, όμως δεν είναι καθόλου ανόητα!

Τι πρέπει να γνωρίζουμε πριν ξεκινήσουμε να μιλάμε στα νεογέννητα:

1. «Ναι, πρέπει να επικοινωνούμε μαζί τους, γιατί, σύμφωνα με πρόσφατες επιστημονικές μελέτες, τα μωρά επεξεργάζονται υποσυνείδητα τις πληροφορίες τις οποίες τους παρέχουμε. Όμως χρειάζονται ν’ακούνε λέξεις και φράσεις που σχετίζονται με τον κόσμο τους, δηλαδή τα βιώματα τα οποία είχαν κατά τη διάρκεια της εμβρυϊκής ζωής και είναι αποθηκευμένα στη μνήμη τους», εξηγεί η ειδικός. Είναι άλλωστε αποδεδειγμένο ότι το έμβρυο, ενωμένο σωματικά και ψυχικά με τη μητέρα, μοιράζεται τις ιδέες και τις εμπειρίες της.

2. Για τη Γαλλίδα ειδικό υπάρχει άμεση επικοινωνία μητέρας-μωρού ακόμα και στο συναισθηματικό πεδίο. Τις πρώτες ημέρες της ζωής τους τα βρέφη μπορούν και κατανοούν πώς αισθάνεται η μητέρα τους – θετικά ή αρνητικά. Μόλις ένα νεογέννητο νιώσει πως η μαμά του υποφέρει, εκφράζει τα συναισθήματά του με κλάμα ή γκρίνια, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις διαταράσσονται οι βασικές του λειτουργίες, όπως είναι ο ύπνος, το φαγητό και η πέψη.

3. Τα μωρά είναι πολύ ευαίσθητα στη μουσικότητα της φωνής, γι’αυτό «κάθε φορά που θέλετε να τους μάθετε πράγματα, για παράδειγμα, να τα βοηθήσετε να μιλήσουν ή ν’αναγνωρίσουν το σώμα τους, καλό είναι να χρησιμοποιείτε μια υψηλή σε τονικότητα, μελωδική και ίσως λίγο δραματοποιημένη φωνή. Οι προτάσεις σας να’ναι σύντομες και το λεξιλόγιο απλό. Η μελωδική φωνή τραβάει την προσοχή των βρεφών και μετατρέπει τη μάθηση σε διασκέδαση. Όμως, προσοχή! Όταν λέμε απλό λεξιλόγιο, δεν εννοούμε χαζό ή ανόητο.

4. Μην σχολιάζετε ακατάπαυστα όσα κάνετε, επειδή νιώθετε εγκλωβισμένες στο σπίτι μαζί του και δεν έχετε κάποιον άλλον να μιλήσετε. Το πιο σημαντικό είναι να κάνετε μικρές παύσεις για να δίνετε στο μωρό σας το χρόνο ν’αντιδρά με τον τρόπο του. Συνήθως τα βρέφη γέρνουν ελαφρώς το κεφάλι στο πλάι ως απάντηση σ’όσα ακούνε. Γι’αυτό προτού συνεχίσετε, περιμένετε πρώτα να δείτε αυτή την κίνηση.

www.themamagers.gr

H Μαρία Μοντεσσόρι και 2 ακόμη παιδαγωγοί που κάθε γονιός πρέπει να μελετήσει

eleni
-
0
H Μαρία Μοντεσσόρι και 2 ακόμη παιδαγωγοί που κάθε γονιός πρέπει να μελετήσει

Πέρα απ’ τα «στανταρισμένα» τεστ, τις φιξαρισμένες δραστηριότητες και τα παραδοσιακά εκπαιδευτικά προγράμματα, στην άλλη όχθη του παιδαγωγικού ποταμού, υπάρχουν θεωρίες και προσεγγίσεις μάθησης που στο επίκεντρο της φιλοσοφίας τους τοποθετούν τη φύση του παιδιού, τη σχέση του με το περιβάλλον και την ανάγκη του για ανακάλυψη. Με τη Μαρία Μοντεσσόρι έχετε, πιθανότατα, ήδη συστηθεί. Επιτρέψτε μας να κάνουμε τις συστάσεις και με δύο ακόμη κορυφαίες προσωπικότητες της Παιδαγωγικής.

Φύγαμε:

Μαρία Μοντεσσόρι

Η  Δρ. Μαρία Μοντεσσόρι, η πρώτη γυναίκα στην Ιταλία με πτυχίο Φυσικής, εμπνεύστηκε το ομώνυμο παιδαγωγικό μοντέλο διδάσκοντας μια τάξη 50 φτωχών παιδιών σε προάστιο της Ρώμης το 1907. Η Μοντεσσόρι, που είχε προηγουμένως εργαστεί με μαθητές με ειδικές ανάγκες, απέρριπτε την αντίληψη ότι τα παιδιά είναι από τη γέννησή τους tabula rasa. Πίστευε, αντιθέτως, ότι γεννιούνται με μυαλά ιδιαίτερα «απορροφητικά» και εντελώς ικανά για αυτοκατευθυνόμενη εκπαίδευση.

Ανέπτυξε το πλαίσιο για ένα εκπαιδευτικό περιβάλλον στο οποίο το παιδί, εξουσιοδοτημένο με την ελευθερία να επιλέγει πώς θα περνάει τον χρόνο του στο σχολείο, μπορεί να αναζητήσει ευκαιρίες ώστε να μάθει μόνο του. Η πρωτοποριακή δουλειά της έθεσε τις βάσεις για τη «μοντεσσοριανή τάξη», η οποία βρίσκει εφαρμογή στις μέρες μας κυρίως στο νηπιαγωγείο και το δημοτικό.

Η Μαρία Μοντεσσόρι πίστευε ότι τα παιδιά απολαμβάνουν και χρειάζονται μεγάλης διάρκειας διαστήματα συγκέντρωσης κι ότι το παραδοσιακό εκπαιδευτικό μοντέλο –με την αυστηρή δομή στα μαθήματα και το δασκαλοκεντρικό σύστημα- εμποδίζει τη φυσική ανάπτυξη του παιδιού. Οι μαθητές του μοντεσσοριανού συστήματος είναι ελεύθεροι να καταναλώσουν πολύ απ’ τον χρόνο τους όπως νομίζουν, όσο ο δάσκαλος τους παρατηρεί. Η απουσία βαθμών, διαγωνισμάτων και άλλων μορφών τυπικής αξιολόγησης, διασφαλίζει ότι στις τάξεις απουσιάζει ο ανταγωνισμός.

Σήμερα, η μέθοδος της Μαρίας Μοντεσσόρι εφαρμόζεται σε πολλά σχολεία, ενώ έρευνα του 2006, που συνέκρινε την πρόοδο των μαθητών μοντεσσοριανού και παραδοσιακού σχολείου, κατέληξε στο αποτέλεσμα ότι οι πρώτοι έχουν αυξημένες κοινωνικές και ακαδημαϊκές ικανότητες.

Ρούντολφ Στάινερ: σχολεία Waldorf

Εκτός από εμπνευστής της «Ανθρωποσοφίας», πνευματικού κινήματος βασισμένου στην πεποίθηση ότι οι άνθρωποι έχουν την εγγενή σοφία να αποκαλύπτουν τα μυστήρια του πνευματικού κόσμου, ο Αυστριακός φιλόσοφος και αρχιτέκτονας ανέπτυξε ένα παιδαγωγικό μοντέλο που εστίαζε στην ανάπτυξη του «ολοκληρωμένου παιδιού» -σώμα, ψυχή και πνεύμα. Επηρεάστηκε απ’ το έργο των Γκαίτε, Σοπενχάουερ και Νίτσε και πίστευε ότι υπήρχαν τρεις επταετείς περίοδοι στην ανάπτυξη ενός παιδιού. Η παιδαγωγική του προσέγγιση απαρτιζόταν απ’ όσα πίστευε ότι πρέπει και δεν πρέπει να διδάσκονται τα παιδιά σε κάθε μία απ’ αυτές τις περιόδους.

 


Το πρώτο σχολείο Waldorf λειτούργησε το 1919 στη Στουτγκάρδη της Γερμανίας, για τα παιδιά των εργατών της καπνοβιομηχανίας Waldorf-Astoria. Το αρχικό πρόγραμμα του σχολείου ήταν 12ετές και στόχευε στο να προετοιμάσει τους μαθητές να «ζήσουν», με έμφαση στη δημιουργική έκφραση και τις κοινωνικές και πνευματικές αξίες. Μέσα σε δέκα χρόνια, το σχολείο του Στάινερ ήταν το μεγαλύτερο ιδιωτικό σχολείο της Γερμανίας. Όταν οι Ναζί έκλεισαν τα γερμανικά σχολεία, κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, οι δάσκαλοι του Waldorf μετακινήθηκαν προς το εξωτερικό, συμβάλλοντας έτσι στην αυξημένη κατά τα μεταπολεμικά χρόνια δημοφιλία της μεθόδου.

Τα τελευταία 90 χρόνια, το πρόγραμμα των σχολείων Waldorf έχει παραμείνει αναλλοίωτο. Κατά τον Στάινερ, τα πρώτα επτά έτη της ζωής ενός παιδιού –μια περίοδο που βασίζεται σε μιμητική και προσανατολισμένη στις αισθήσεις μάθηση- θα πρέπει να είναι αφιερωμένα στην ανάπτυξη μη γνωστικών ικανοτήτων. Έτσι, τα νηπιαγωγεία Waldorf ενθάρρυναν το παιχνίδια και τη διάδραση των παιδιών με το περιβάλλον τους, αντί για την τριβή τους με γνώσεις ακαδημαϊκού περιεχομένου. Ο Στάινερ πίστευε επίσης ότι τα παιδιά πρέπει να μαθαίνουν να γράφουν πριν μάθουν να διαβάζουν και ότι κανένα παιδί δεν πρέπει να μάθει ανάγνωση πριν την ηλικία των 7 ετών. Από τα 7 έως τα 14, δίνεται έμφαση στη δημιουργικότητα και τη φαντασία. Κατά τη διάρκεια αυτού του σταδίου, οι μαθητές μαθαίνουν ξένες γλώσσες και ασχολούνται με τις τέχνες. Μέχρι τα 14, τα παιδιά είναι πλέον έτοιμα για ένα πιο αυστηρά δομημένο περιβάλλον που δίνει έμφαση στις κοινωνικές ευθύνες.

 Loris Malaguzzi και το εκπαιδευτικό πρόγραμμα Ρέτζιο Εμίλια

Το εκπαιδευτικό πρόγραμμα Ρέτζιο Εμίλια εφαρμόστηκε σε παιδιά ηλικίας από 3 έως 6 ετών. Η μέθοδος χρωστάει το όνομά της στην πόλη Ρέτζιο Εμίλια της Βόρειας Ιταλίας, όπου ο εμπνευσμένος δάσκαλος Loris Malaguzzi δημιούργησε μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο μια νέα εκπαιδευτική μέθοδο. Η φιλοσοφία του ήταν βασισμένη στη θεωρία ότι τα παιδιά είναι ικανά, φιλοπερίεργα και σίγουρα για τον εαυτό τους άτομα, τα οποία μπορούν να ανθίσουν σε ένα αυτοκαθοδηγούμενο μαθησιακό περιβάλλον όπου ο αμοιβαίος σεβασμός μεταξύ δασκάλου και μαθητή είναι πρωταρχικής σημασίας.

Πυλώνας της φιλοσοφίας του εκπαιδευτικού προγράμματος είναι ο ενεργός ρόλος των γονιών στην πρώιμη εκπαίδευση του παιδιού. Οι τάξεις σχεδιάζονται έτσι ώστε να μοιάζουν με τον οικείο χώρο ενός σπιτιού και το πρόγραμμα είναι εντελώς ευέλικτο. Η τέχνη παίζει κεντρικό ρόλο στο πρόγραμμα και κάθε τάξη έχει έναν δάσκαλο καλλιτεχνικών που εργάζεται προσεκτικά, δίπλα στα παιδιά, πάνω σε ποικίλα καλλιτεχνικά projects. Ταυτόχρονα, στο επίκεντρο του προγράμματος βρίσκεται η φυσική ανάπτυξη και η στενή σχέση των παιδιών με το περιβάλλον τους. «Τα παιδιά πρέπει να έχουν ατελείωτους τρόπους και ευκαιρίες να εκφράζονται»: αυτή είναι μία απ’ τις βασικές αρχές του παιδαγωγικής προσέγγισης Ρέτζιο Εμίλια.

Ο δάσκαλος θεωρείται συνεργάτης και συμμαθητής, που διευκολύνει τη μάθηση σχεδιάζοντας δραστηριότητες βασισμένες στα ενδιαφέροντα του μαθητή. Ο γονιός, θεωρείται ο πρώτος δάσκαλος, συνεργάτης και υποστηρικτής.

www.mama365.gr

1...678...11Σελίδα 7 από 11