Αν είσαι και εσύ εργαζόμενη μαμά ξέρεις πολύ καλά τι σημαίνει να αφήνεις κάθε μέρα το μωρό σου σε «ξένα» χέρια και να επιστρέφεις σε αυτό πολλές ώρες αργότερα. Ξέρεις πολύ καλά πώς είναι να σε τρώει η αγωνία μέσα στη μέρα για το αν το μωρό σου έφαγε, κοιμήθηκε, τι καινούργιο έκανε που δεν ήσουν εκεί για να δεις και -το χειρότερο- αν του λείπεις. Έχεις σίγουρα εισπράξει υποτιμητικά βλέμματα από άλλες μαμάδες που επέλεξαν να μην εργάζονται για να μεγαλώσουν τα παιδιά τους και έχεις σίγουρα σκεφτεί πολλές φορές να παραιτηθείς όταν η πίεση της δουλειάς προστίθεται στο έτσι κι αλλιώς μεγάλο συναισθηματικό φορτίο που κουβαλάς. Όταν δε ακούς πάσης φύσης «ειδικούς» να υποστηρίζουν πως η μαμά οφείλει να παραμένει διαρκώς με το μωρό της τουλάχιστον μέχρι τον πρώτο χρόνο της ζωής του… μετά βίας αποφεύγεις το χαρακίρι.

Δουλεύεις όμως. Είτε επειδή το διάλεξες, είτε επειδή αναγκάζεσαι, το δεδομένο είναι αυτό. Και το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να διώξεις τις ενοχές που σε «τρώνε» καθημερινά και να αρχίσεις να βλέπεις τη θετική πλευρά της ζωής σου:

Η μαμά δουλεύει. Τελεία και παύλα.

Πρόκειται για το «μάντρα» που μπορεί πραγματικά να σε βγάλει από τον τυφώνα των ενοχών, οι οποίες μαζί τους φέρνουν ανασφάλειες και αδυναμία, συναισθήματα που με τη σειρά τους μεταφέρονται στο παιδί. Η συνειδητοποίηση ότι αυτή είναι η κατάσταση και δεν υπάρχει τίποτα παραπέρα για να σε προβληματίσει, αναφορικά με το παιδί, είναι ο μόνος τρόπος να την αποδεχτείς ψύχραιμα. Τα μωρά έχουν μεν ανάγκη τη μαμά τους, αλλά έχουν μεγαλύτερη ανάγκη από μια μαμά που πατά γερά στα πόδια της και που είναι σίγουρη για κάθε τι που κάνει. Η ανασφαλής, γεμάτη ενοχές μαμά είναι αυτή που προκαλεί στο μωρό πραγματικό άγχος αποχωρισμού.

Δεν χρειάζεται να σε φωνάζουν «μαμά» όλο το 24ωρο

Κακά τα ψέματα, είναι ωραία να βλέπεις πως είσαι εξίσου ικανή και σε άλλους τομείς της ζωής σου. Έχει ενδιαφέρον να φεύγεις από το σπίτι και να αλλάζεις όχι μόνο αέρα, αλλά και ρόλο –πόσο μάλλον αν τα καταφέρνεις εξίσου καλά και σε αυτόν.

Δεν είσαι τόσο στρεσαρισμένη όσο φοβόσουν

Δεν είναι λίγες οι μη εργαζόμενες μαμάδες που υποστηρίζουν ότι θα προτιμούσαν να δουλεύουν και όχι άδικα. Εξαρτάται, βέβαια, από την δουλειά που κάνει η κάθε γυναίκα, ωστόσο, από άποψη άγχους τουλάχιστον, η εργαζόμενη μαμά δεν είναι σε χειρότερη μοίρα από τη μη εργαζόμενη. Ίσως να είναι σωματικά και πνευματικά πιο κουρασμένη, όμως αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι έχει περισσότερο στρες.

Ο χρόνος που καταλήγεις να περνάς με τα παιδιά σου μπορεί να είναι πιο ποιοτικός

Γιατί μπορεί να επιστρέφεις κουρασμένη από την δουλειά, αλλά είναι τόση η λαχτάρα σου να χαρείς τα παιδάκια σου που δεν τα έχεις δει όλη μέρα, ώστε μέχρι να αποκοιμηθούν ασχολείσαι ουσιαστικά μαζί τους και -πιθανότατα- με λιγότερα νεύρα. (Μετά μπορείς να καταρρεύσεις με την ησυχία σου).

Οι δουλειές του σπιτιού αναγκαστικά μοιράζονται δίκαια

Τελειώνουν οι δικαιολογίες του τύπου «να το κάνεις εσύ που όλη μέρα κάθεσαι» και πλέον όλοι στην οικογένεια, τόσο ο μπαμπάς όσο και τα μεγαλύτερα παιδιά, αποκτούν ευθύνες και βοηθούν εξίσου στο νοικοκυριό που, όχι, επειδή δουλεύεις δεν θα αφήσεις το σπίτι να μετατραπεί σε στάβλο.

Το παιδί σου μεγαλώνει και με άλλους –και αυτό δεν είναι κακό

Ποιος είπε ότι μεγαλώνει προβληματικά ένα παιδί που μεγαλώνει είτε με τους παππούδες, είτε με κάποια καλή νταντά, είτε που πηγαίνει από νωρίς στον παιδικό σταθμό; Δεν υπάρχει καμία επίσημη μελέτη που να υποστηρίζει κάτι τέτοιο. Το ζητούμενο είναι το παιδί να είναι χαρούμενο και να εισπράττει αγάπη όπου κι αν βρίσκεται, τις ώρες που η μαμά εργάζεται.

Είτε το θέλεις είτε όχι, γίνεσαι πρότυπο για το παιδί σου

Και ούτε αυτό είναι κακό. Μπορεί να μην είναι ο σκοπός σου, όμως, τελικά αυτή είσαι: μία νέα, εργαζόμενη μαμά που τα παιδιά σου, ακόμα κι αν σήμερα δεν σε χορταίνουν, μια μέρα θα σε καμαρώνουν και -αν έχεις κάνει τα πράγματα λίγο σωστά- θα θέλουν να σου μοιάσουν. Για να σου αναπτερώσουμε και το ηθικό, έρευνες λένε ότι τα παιδιά (και δη οι κόρες) των εργαζόμενων μαμάδων έχουν περισσότερες πιθανότητες να σπουδάσουν και να ακολουθήσουν καριέρα με υψηλότερο εισόδημα, από τα παιδιά των μαμάδων που δεν εργάζονται. Κοινώς: είτε το θέλεις είτε όχι ανεβάζεις τον ακαδημαϊκό και επαγγελματικό πήχη των παιδιών σου πιο ψηλά.

Φροντίζεις τον εαυτό σου λίγο περισσότερο…

Γιατί, μεταξύ μας, ποιος ο λόγος να βάφεσαι και να ντύνεσαι, αν δεν πρόκειται να βγεις από το σπίτι; Αν, μάλιστα, η δουλειά σου είναι τέτοια που απαιτεί προσεγμένο ντύσιμο και μακιγιάζ, αναπόφευκτα δείχνεις -και νιώθεις- καλύτερα.

…Και το σπίτι σου λίγο λιγότερο

Όχι, δεν λέμε ότι οι εργαζόμενες μαμάδες είναι κακές νοικοκυρές, όμως, καθώς εκ των πραγμάτων δεν προλαβαίνουν να κάνουν τα πάντα, θα κάνουν τα στραβά μάτια για μερικές σταγόνες νερού στον καθρέφτη του μπάνιου (και κανείς δεν θα τις κατηγορήσει γι’αυτό).

Είναι μεγάλη η ικανοποίηση να στηρίζεις την οικογένεια με τον μισθό σου

Είναι εξαιρετικό το συναίσθημα να μπορείς να αγοράσεις κάτι για το παιδί σου, χωρίς να χρειάζεται να ζητάς κάθε λίγο χρήματα από τον άνδρα σου, που για να στα δώσει θα πρέπει να δώσεις ένα εκατομμύριο εξηγήσεις. Νιώθεις περήφανη που με τον καθημερινό σου κόπο μπορούν τα παιδιά σου να απολαμβάνουν τις απογευματινές τους δραστηριότητες, να πηγαίνετε όλοι μαζί στο θέατρο ή να τρώτε μία στο τόσο έξω. Λίγο είναι αυτό;

www.mama365.gr

Δεν υπάρχει περίπτωση να μη δουλεύω και να με ζει ο άντρας μου», έλεγα στα 20. «Γιατί σπουδάζω, δηλαδή, τόσα χρόνια; Και τι; Να μην έχω τα δικά μου λεφτά, να κάνω ό,τι θέλω;». Και έτσι καμάρωνα που στα 24 ήμουν εργαζόμενη γυναίκα. Μετά παντρεύτηκα και πολύ σύντομα ήρθαν… τα μελισσάκια. Το γραφείο, όταν έχεις μια ασφυκτικά μεγάλη κοιλιά, είναι ανυπόφορο. Ακόμα πιο ανυπόφορο, όμως, ήταν ότι 3,5 μήνες αφού η κοιλιά έγινε μωρό, έπρεπε να επιστρέψω σε αυτό. Και αυτό το λέω εγώ. Που δεν υπήρχε περίπτωση να μη δούλευα.

Η μητρότητα φέρνει τρομερές αλλαγές στη ζωή κάθε γυναίκας. Από «λαμπερός αστέρας» γίνεσαι ταπεινός δορυφόρος που περιστρέφεται γύρω από τις ανάγκες του μωρού σου. Για τις εργαζόμενες μαμάδες, όμως, το «ακροβατικό» είναι λίγο πιο δύσκολο: Τα μπαλάκια που καλούνται να «ζογκλάρουν» είναι περισσότερα και εξίσου «βαριά». Και λίγο υπεύθυνη να είσαι, λίγο παραπάνω να αγαπάς την δουλειά σου από τη μέση εργαζόμενη, η καθημερινότητα… ζορίζει! Αν ανήκεις, λοιπόν, σε αυτή την κατηγορία μαμάδων, ξέρεις πολύ καλά τι σημαίνει…

Να μην είσαι συνέχεια με το μωρό σου

Και ναι, θα συμφωνήσω με όλες τις μαμάδες που δεν δουλεύουν και μεγαλώνουν εκείνες τα παιδιά τους, όταν λένε ότι έρχονται στιγμές που το να περνούν κάθε λεπτό με αυτά τις κουράζει και που θα ήθελαν να μπορούν να δουλέψουν. Όμως, το να απομακρύνεσαι από ένα μωρό 4, 5, 6 μηνών, για τόσες πολλές ώρες μέσα στη μέρα, το να μαθαίνεις κάθε νέο του «επίτευγμα» εκ των υστέρων, να μην το ανακουφίζεις στην δική σου αγκαλιά όταν αρρωσταίνει ή να ακούς το πρώτο «μαμά» από το τηλέφωνο… πονάει!

Να σου μεγαλώνουν άλλοι τα παιδιά

Ακόμα κι αν αυτοί οι άλλοι είναι οι καλύτεροι παππούδες του κόσμου… δεν είσαι, όμως, εσύ! Το ήξερες ότι θα είναι κάπως έτσι όταν αποφάσισες να γίνεις μαμά –ήλπιζες, ίσως, σε ένα θαύμα (ότι π.χ. ο άντρας σου θα πάρει μια τρομερή αύξηση και ίσως μπορείς να αφήσεις την δουλειά για ένα διάστημα), το οποίο όμως δεν ήρθε ποτέ. Έτσι, συμβιβάστηκες στην ιδέα ότι το μωρό σου θα μάθει να τρώει με έναν συγκεκριμένο τρόπο, θα βρίσκεται ίσως περισσότερες ώρες από όσες θα ήθελες σε μια αγκαλιά (που δεν είναι η δική σου) και ίσως αποκτήσει συνήθειες διαφορετικές από αυτές που θα του μάθαινες εσύ.

Να διακόπτεις τον θηλασμό νωρίτερα

Γιατί, κακά τα ψέματα, το θήλαστρο στην δουλειά δεν είναι εύκολη υπόθεση και οι τόσες ώρες μακριά από το μωρό σου, εκ των πραγμάτων, αναστέλλουν την παραγωγή των γαλακτοφόρων αδένων σου.

Να «ψοφάς» στην κούραση

Η κούραση είναι τρομερή για όλες τις μαμάδες, όμως το ξυπνητήρι στις 7:00, όταν δεν έχεις κοιμηθεί όλη νύχτα, η προετοιμασία και η διαδρομή από και προς τη δουλειά και το επιπλέον στρες που προστίθεται εκεί, σε συνδυασμό με όλα αυτά που πρέπει να κάνεις έπειτα στο σπίτι… είναι το κάτι άλλο! Μοναδικό «καλό» σε όλη την υπόθεση είναι ότι με αυτόν τον τρόπο δεν μπορείς παρά να μη χάσεις πιο γρήγορα τα κιλά που σου έχουν απομείνει από την εγκυμοσύνη.

Να είσαι μονίμως «στο τρέξιμο»

το δεύτερο παιδί μου κατάφερα να μείνω πολύ περισσότερο καιρό στο σπίτι και να πάρω μια μικρή γεύση του τι σημαίνει να είσαι μη εργαζόμενη μαμά. Μπορεί να ήμουν συνέχεια «στο πόδι», προκειμένου να ανταποκριθώ στις ανάγκες της και σε αυτές του σπιτιού, όμως αν μη τι άλλο, οι ρυθμοί μου ήταν πιο βραδείς. Ξυπνούσα όποτε ξυπνούσε το μωρό, φορούσα σχεδόν όλη μέρα τις πυτζάμες μου και οργάνωνα το πρόγραμμά μου χωρίς άγχος. Επιστρέφοντας στη δουλειά έγινα ξανά ένα ρομπότ που έπρεπε να εκτελεί συγκεκριμένες εντολές, σε συγκεκριμένους χρόνους, για να μην καταρρεύσει το «σύστημα» (και εγώ η ίδια). Πρέπει να ξυπνάω συγκεκριμένη ώρα κάθε πρωί, για να μην πετύχω κίνηση, να φτάσω στη δουλειά στην ώρα μου, να δουλεύω συστηματικά ώστε να μπορέσω να φύγω την κατάλληλη ώρα, ώστε να είμαι έξω από το μπαλέτο της μεγάλης κόρης μου την ώρα που σχολά, να κάνει μπάνιο επιστρέφοντας, να κάνω μπάνιο το μωρό αμέσως μετά, να κοιμηθούν μια συγκεκριμένη ώρα, ώστε να μου μείνει κι εμένα έστω μία ώρα για να φάω, να κάνω μπάνιο και να κοιμηθώ, για να μπορέσω να ξυπνήσω ξανά την επόμενη μέρα στις 7:00. (Νιώθω ότι βλέπω πολλές από εσάς να κουνάτε το κεφάλι και να σκέφτεστε «κι εγώ μια από τα ίδια!»).

Να έχεις ένα σπίτι άνω-κάτω

Όσο κι αν ο άντρας μου επιμένει ότι «μια χαρά είναι», το σπίτι μας κατά την διάρκεια της εβδομάδας, στο δικό μου μυαλό, είναι άνω-κάτω! Τα πρωινά του Σαββάτου επανέρχεται κάπως στα κανονικά του και από Δευτέρα… μια από τα ίδια. Το συνήθισα κάπως πια και προσπαθώ να μη με πειράζει (δεν τα καταφέρνω πάντα).

Να μην έχεις άμεση εικόνα της καθημερινότητας των παιδιών σου

Γιατί μπορεί να μιλάς στο τηλέφωνο με τους παππούδες ή με την γυναίκα που το προσέχει ή να φροντίζεις να κρατάς μια επαφή με την δασκάλα, όμως -κακά τα ψέματα- χάνεις την έκφρασή του βγαίνοντας από το σχολείο, η οποία μπορεί να λέει «πέρασα πολύ ωραία σήμερα» ή «η τάδε φίλη μου με στεναχώρησε». Όσα κι αν θυμάται να σου πει το βράδυ, πριν κοιμηθεί, έχεις χάσει πολλές σημαντικές πληροφορίες που θα μπορούσαν ίσως να σου δώσουν καλύτερη εικόνα των αναγκών ή των επιτευγμάτων του.

Και για όλα αυτά… να σε τρώνε οι τύψεις!

Για όλα όμως! Γιατί έχει 39 πυρετό και δεν είσαι εκεί. Γιατί όλη μέρα μπαμπαλίζει «μαμά, μαμά» και εσύ δεν το ακούς. Γιατί ξυπνά από τον μεσημεριανό του ύπνο και δεν βλέπει το δικό σου πρόσωπο. Γιατί «πνίγεις» καθημερινά την δική σου ανάγκη για λίγο ύπνο, λίγη ξεκούραση, έναν καφέ με μία φίλη, μια βόλτα στα μαγαζιά. Γιατί ο άντρας σου περιμένει πώς και πώς να ξεκινήσετε αυτή την καινούργια σειρά και εσένα σε παίρνει πάντα ο ύπνος στα πρώτα 5 λεπτά. Γιατί θες να κάνεις γυμναστική –όμως αυτό σημαίνει ότι θα χάσεις κι άλλο χρόνο από τα παιδιά. Γιατί έχεις κάνει τους γονείς ή τα πεθερικά σου μπαλάκι (πάρτε την από το σχολείο, πηγαίνετέ την στο μπαλέτο, στις πρόβες, στον οδοντίατρο, κρατήστε την δύο ώρες παραπάνω γιατί έχω meeting), και τους φωνάζεις κι από πάνω, επειδή έδωσαν ένα μπισκότο παραπάνω, ενώ είχες πει «όχι». Γιατί σε ρωτάει η παιδίατρος κάθε μήνα «Τι καινούργιο έκανε το μωρό;» κι εσύ δεν ξέρεις ακριβώς τι να απαντήσεις…

Να καμαρώνεις -τελικά- για όλα αυτά που προσφέρεις

Αν είσαι τυχερή, έχεις έναν άντρα που στο θυμίζει. Αν είσαι λιγότερο τυχερή, έχεις εμάς: Είσαι η καλύτερη μαμά που θα μπορούσαν να έχουν τα παιδιά σου! Το ότι έχεις επιλέξει ή αναγκαστεί να δουλεύεις, όχι μόνο δεν σε κάνει λιγότερο καλή μαμά, αλλά σου δίνει το τρομερό πλεονέκτημα να καμαρώνεις όχι μόνο για τα πολύτιμα ψυχο-συναισθηματικά αγαθά που -όπως κάθε μαμά- τους προσφέρεις, αλλά και για την κάπως καλύτερη ποιότητα ζωής: Ένα ζεστό σπίτι, ένα ενδιαφέρον θεατρικό, δυο καλά βιβλία… Πάνω από όλα, όμως, να καμαρώνεις που τους προσφέρεις μια μαμά «αγωνίστρια» που μπορεί καμιά φορά να «χάνει την μπάλα», δεν έχασε, όμως, τον εαυτό της.

www.mama365.gr